Tegenwoordig zijn er steeds meer volwassenen met een intolerantie voor bijvoorbeeld lactose of gluten. Is dit een modeverschijnsel of is er echt iets aan de hand? En hoe komt het dat er steeds meer mensen lijken te zijn die hier last van hebben?
Voedselallergie of intolerantie?
Een voedselallergie is een overgevoeligheid voor een bepaald voedingsmiddel. Dit dient echter niet verward te worden met een infectie, veroorzaakt door bacteriën of virussen of een vergiftiging. Een voedselovergevoeligheid is een reactie op de eiwitten uit het betreffende voedingsmiddel. Ook is er een verschil tussen een allergie en een intolerantie. Bij een intolerantie treedt een reactie later op en is de reactie minder heftig.
Bij een allergie is het meest bekende voorbeeld een pinda allergie. In het slechtste geval raakt de ‘patiënt’ in een anafylactische shock en dient behandelt te worden met een epi-pen (een injectie met adrenaline). Gesteld kan worden dat hoe sneller de reactie optreedt, hoe heftiger deze is. Een echte allergie komt vaker bij kinderen voor, zoals een koemelkallergie, waar zij overheen groeien zo rond het vierde levensjaar.
Lactose-intolerantie
Bij een lactose-intolerantie treden klachten op als diarree, winderigheid en / of buikpijn. Dit ontstaat doordat lactose, dit zijn de suikermoleculen in melk, niet goed verteerd wordt in de darmen. Iedereen bezit bij de geboorte het enzym lactase, zodat baby’s in staat zijn moedermelk te verteren. Naar mate we ouder worden schakelt dit enzym zichzelf uit, omdat we dan geen melk meer uit de borst drinken (en eigenlijk is het raar dat wij koemelk drinken, deze is bedoelt voor kalfjes en niet voor mensen). Lactose afbrekende enzymen blijven altijd aanwezig, echter deze worden steeds minder actief met het toenemen van de leeftijd. Vaak kan een stukje kaas, een toefje slagroom of koffiemelk dan nog wel verdragen worden, maar een glas melk is teveel van het goede.
Als ik in Italië vertel dat veel Nederlanders melk drinken bij het ontbijt of bij de lunch wordt ik raar aangekeken. Ze vragen dan of ‘die Nederlanders’ gek zijn geworden. Wat drinkt men dan Italië, vraag je je af. Voor een bord havermout gebruiken zij amandelmelk, een plantaardige melk, gemaakt van amandelen, al dan niet gezoet. Zelf drink ik al jaren geen glas melk meer. Ik ontdekte dat ik er extra slijm van kreeg, wat diep ademen bij inspanning bemoeilijkte. Kaas kan een vergelijkbare reactie geven, in veel mindere mate.
Vermijd ik dan strikt alles? Nee hoor, een lekkere cappuccino sla ik niet af en ook wat room in een gerecht schuw ik niet. Kaas daar ben ik echt dol op, dus met mate eet ik kaas. Geitenkaas is een goed alternatief. Alleen een glas melk drinken, dat zul je mij niet zien doen. Dat is dan net even teveel van het goede, je moet niet overdrijven.
Fructose-intolerantie
Wat je steeds meer hoort, is een fructose-intolerantie. Als deze later in iemands leven optreedt, heeft het meestal te maken met problemen in de transportkanalen die zorgen voor de opname van fructose door de darmwand. Is dit een nieuw fenomeen of hadden onze overgrootouders hier ook last van? Het is een nieuw fenomeen, welke is ontstaan doordat onze hedendaagse voeding veel meer suikers bevat.
De hoeveelheid suiker die we tegenwoordig binnenkrijgen is schrikbarend hoog. Fabrikanten doen er alles aan om te vermommen dat er suiker in hun product zit. Zelfs in chips heeft men suiker verwerkt. Onze voorouders aten geen M&M’s en dronken geen frisdrank. Aan het hedendaagse suikerrijke voedingspatroon is ons lichaam niet gewend en dat kan klachten geven. Suiker is ook zoiets wat ik zoveel mogelijk probeer te vermijden, dus geen suiker in de koffie, geen koekje bij de thee en geen frisdrank.
Mijn suikers haal ik liever uit fruit, hiervan eet ik 4 stuks per dag, honing als zoetstof en gedroogd fruit als zoete snack. Eet ik dan altijd gezond? Nee hoor, op bijzondere gelegenheden leg ik mijn principes aan de kant. Ik geniet er dan extra van. Het is een kwestie van bewuste keuzes maken.
Giftig?
In mijn ogen reageren de mensen te overdreven op het moment dat ze te horen hebben gekregen dat er sprake is van een voedingsintolerantie. Ze eten dan helemaal niets meer uit de betreffende voedingsgroep en doen net of die producten giftig zijn.
Eigenlijk reageren deze mensen op een teveel aan deze producten, terwijl ze vaak genoeg enzymen hebben om dergelijke producten in kleine hoeveelheden te verdragen. Levenslange onthouding is dus echt niet nodig, al staat het vrij als iemand zo wil leven.
