Mijn oudste dochter vroeg aan tafel waarom ze zo’n last had van haar nek.
Onze kleine wijsneus van nog geen 4 jaar wist het antwoord: ‘Misschien heb je wel nekkeritis!’
Om in de logica van een 3-jarige blijven, zouden mensen met last van hun buik, ‘buikeritis’ hebben. En als je jeuk hebt aan je grote teen, heb je vanzelfsprekend ‘jeukeritis’.
Wanneer ik die gedachtegang verder doortrek, kom ik tot de conclusie dat je aan ‘dikkeritis’ lijdt als je te zwaar bent. Deze ‘diagnoses’ geven je echter totaal geen inzicht in de oplossing van de aandoening. Wat is namelijk het medicijn van ‘nekkeritis’? De naam geeft daar geen aanwijzing toe. Daarom lijkt het me beter om in plaats van ‘dikkeritis’ te spreken over ‘teveeleritis’. Een mens met een klein beetje fantasie kan bedenken wat je aan deze aandoening kan doen. Precies, minder eten.
Nu we weten hoe de ziekte heet (teveeleritis) en wat je eraan kan doen (minder eten) is het probleem verdwenen. Goh, dat was makkelijk. Indirect heeft mijn dochtertje het probleem van alle mensen die te zwaar zijn opgelost. Dat voorkomt een hoop hart- en vaatziekten en ook diabetes zal voor een groot deel tot het verleden gaan behoren. Wauw, wat ben ik trots op die kleine meid! Je hoeft alleen maar minder te eten. Een kind kan de was doen. Ja toch?!
Niet?
Was het maar zo simpel. Uit ervaring weet ik dat de verleidingen in deze wereld het niet gemakkelijk maken. Er zijn lange rijen met chips, koek en snoep in de supermarkt. Verse groente en gezonde voedingsmiddelen zijn te duur. Op verjaardagen staan de tafels vol met lekkernijen. Als je geluk hebt staat er een schaaltje met komkommer en tomaat of een augurk, maar dat neemt niet weg dat de bitterballen, toastjes en taart je om te oren vliegen.
Als je met vrienden of familie uit gaat eten hoort daar een wijntje bij, of twee, of drie. En om nou het stuk appeltaart weg te gooien wat over is gebleven als je bezoek weer naar huis is, is natuurlijk ook doodzonde. O ja, als je tante je bedankt met een zelfgebakken cake omdat je haar geholpen hebt bij het een of ander, is het gruwelijk onbeleefd en ondankbaar als je dat niet aanneemt en ter plekke een plakje proeft. Ze heeft er immers zoveel moeite voor gedaan.
Het is helemaal niet gek dat veel mensen aan ‘teveeleritis’ lijden. Als we de ziekte eenmaal onder de leden hebben, kunnen we het maar beter accepteren. Het is gewoon niet te doen om minder te eten!
Is dat echt zo? Zijn we echt zo slap dat we geen ‘nee’ kunnen zeggen en ‘teveeleritis’ niet de baas kunnen zijn? Is de ziekte zo allesoverheersend dat we zelf geen ruggengraat meer hebben? Zijn er echt geen pilletjes of zalfjes die we kunnen gebruiken om de aandoening te lijf te gaan?
Die zijn er zeker! Ieder mens kan ze bezitten, ze zijn gratis en 100% doeltreffend. Waar je ze kunt krijgen? Het zal je verbazen, maar je hoeft er de deur niet eens voor uit. Binnen handbereik dus. Hoe die middeltjes heten? Je kunt ze vinden onder de namen: zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen, positieve gedachten, motivatie, wilskracht en nog veel meer.
En weet je wat het allerfijnste is? Ze hebben alleen maar prettige bijwerkingen, waarvan gewichtsverlies de grootste is.
conrad
Dit slaat de spijker op zijn kop.
En dat is simpele verwoording.