Ahornsiroop, cassonade, dadelstroop, demerara, dextrose, fructosestroop, glucosestroop, maltodextrine en nog veel meer namen komen op me af als ik vol enthousiasme besluit, net als zowat de rest van heel Nederland, suikervrij te gaan eten. Ik sta met mijn oren te klapperen als ik al die namen hoor, waarvan ik de meeste nog nooit gehoord heb. Mijn ogen worden zo groot als schoteltjes als ik in de supermarkt op bijna elke verpakking suiker, of een vorm daarvan, zie staan.
Pff dat suikervrij eten is niet te doen joh. Overal zit suiker in! Maar dan ook echt overal!
Voor de duidelijkheid, ik heb het over geraffineerde suikers. Suikers die bewerkt zijn in fabrieken.
Geen potjes, zakjes en pakjes
Op aanraden van mensen uit een Facebookgroep waar ik me bij aangesloten heb, zet ik in de natuurwinkel mijn zoektocht naar suikervrij voedsel voort. De erg aardige en deskundige verkoper wijst mij goed de weg in suikervrijland. Ik kom tot de conclusie dat zelf bakken, met producten die geraffineerde suiker prima kunnen vervangen, een optie is die ik ten zeerste moet gaan overwegen. Ook ontdek ik dat ik de etiketten van potjes, pakjes en zakjes kan overslaan omdat daar 99,9% van de tijd suiker in zit verborgen.
Gelukkig eet ik graag verse groente en fruit, want dat mag, bofkont die ik ben, nog wel.
Hmm brownies!
Yes! Ik heb een recept gevonden voor suikervrije brownies die ook nog eens snel klaar zijn. Lang in de keuken staan en allerlei ingewikkelde stappen en ingrediënten toepassen is zeg maar niet echt mijn ding. Deze brownies zijn in vijf minuten gemaakt en vervolgens heeft ook de oven niet veel tijd nodig om ze te bakken.
Bananen en havermout zijn producten waar ook allerlei heerlijke baksels van te maken zijn, die zelfs een non-keukenprinses als ik niet laat mislukken.
Ik begin er zowaar lol in de krijgen om suikervrij te eten!
‘Er zit toch geen suiker in’
Ik betrap me erop dat ik volop geniet van de brownies, cakejes en andere lekkernijen die ik maak. Ik ben trots dat ik gezond kan snoepen met dingen die ik zelf geproduceerd heb.
‘Weet je wat, ik neem er nog eentje, het is toch suikervrij.’
Die gedachte heeft ervoor gezorgd dat ik na een drie weken evenzoveel kilo’s was aangekomen. Beetje een vervelende bijwerking als je het mij vraagt. Maar ja, niemand zegt dat ik meer moet gaan eten, dat doe ik echt zelf. Wanneer dat besef me bereikt zijn die kilo’s er snel weer af.
Voel ik me nu echt fitter?
Ik was suikervrij gaan eten, omdat het me energieker zou maken. Ik zou minder behoefte hebben aan zoetigheid (sceptische zoetekauw als ik ben geloofde dat natuurlijk niet) en minder hongergevoel.
Nou mensen, mijn ervaring is dat het allemaal waar is. Ik voelde me echt fitter. Had geen afterdinner dips meer en had veel minder, tot geen behoefte aan koek, snoep en ijs. En geloof me, dat vind ik echt heel erg lekker!
Na 10 dagen geen suiker gehad te hebben, nam ik een stuk van de verjaardagstaart van mijn dochter en kakte ik helemaal in. Ik vond het mierzoet, veel zoeter dan ik me kan herinneren dat taart hoort te zijn en ik wilde alleen nog maar op de bank gaan liggen. Complete energiedip. Wat een ervaring was dat zeg.
En hoe nu verder?
Helemaal suikervrij eten is voor mij niet weggelegd. Ik kan uiteindelijk mijn koekjes, snoepjes en ijsjes niet missen. Af en toe heb ik daar behoefte aan en dat moet naar mijn mening ook kunnen. Wel heb ik mijn suikerinname drastisch verminderd, omdat ik de voordelen ervan niet kan en wil ontkennen. Daarnaast vind ik sommige voedingsmiddelen echt niet meer lekker. Te zoet. Ik was bijvoorbeeld gek op toetjes, maar de meeste vind ik zo zoet dat ik er niet meer naar snak. Sterker nog, ik neem ze nooit meer. In supermarkten lees ik beter de etiketten en als er veel suiker in zit, laat ik het staan en neem ik een variant met minder suiker of ik neem het helemaal niet.
Ik voel me hier goed bij en kan het iedereen aanraden!
